“อุทยานแห่งชาติภูจอง - นายอย” ตั้งอยู่ใน อ.นาจะหลวย จ.อุบลราชธานี มีพื้นที่คลอบคลุมถึง อ.น้ำยืนและ อ.บุณฑริกบางส่วน เป็นอุทยานแห่งชาติซึ่งอาจจะมีชื่อเสียงไม่ค่อยคุ้นหูของหลายๆคนสักเท่าไหร่นัก แต่ ณ อุทยานแห่งชาติภูจอง – นายอยแห่งนี้นี่เองที่ทีมงานท่องเที่ยวดอทคอม(www.thongteaw.com) ของเราขอลงคะแนนเสียงให้อย่างเป็นเอกฉันท์ว่า มีน้ำตกซึ่งมีความสวยงามติดอันดับ 1 ใน 10 ของประเทศไทยตั้งอยู่ (การจัดอันดับความสวยงามของน้ำตกในประเทศไทยซึ่งทีมงานท่องเที่ยวดอทคอมทำนี้ อาจไม่ตรงกับความรู้สึกของผู้อ่านบางท่าน หรือ ไม่ตรงกับที่นิตยสารการท่องเที่ยวบางฉบับจัดอันดับก็เป็นได้ เพราะอารมณ์ความรู้สึกของแต่ละบุคคลนั้นแตกต่างและไม่สามารถนำมา ชั่ง ตวง วัด เพื่อเทียบเคียงกันได้อย่างถูกต้องแม่นยำครับ)

เส้นทางบันไดหินสู่น้ำตกห้วยหลวงที่สวยงาม

     แต่ก่อนที่จะไปพูดถึงน้ำตกสวยงามดังกล่าวข้างต้นทีมงานของเราขออนุญาตเล่าเรื่องราวพื้นฐานของ “อุทยานแห่งชาติภูจอง – นายอย” ให้ทุกๆท่านทราบเพื่อเป็นการเรียกน้ำย่อยเสียก่อน “อุทยานแห่งชาติภูจอง – นายอย” เป็นอุทยานฯซึ่งมีเนื้อที่ทั้งหมดประมาณ 428,750 ไร่ มีอาณาเขตติดต่อกับสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวและกัมพูชาประชาธิปไตย พื้นที่ป่าอยู่ในส่วนหนึ่งของเทือกเขาพนมดงรัก พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นที่ราบและเนินเขาประกอบกับภูเขาเล็กๆสลับซับซ้อนมากมาย มีความสูงเฉลี่ยประมาณ 300 – 600 เมตรจากระดับน้ำทะเล สภาพป่าโดยทั่วไปเป็นป่าดิบแล้ง ป่าเบญจพรรณและป่าเต็งรัง มีพรรณไม้ขึ้นอยู่หนาแน่นประมาณ 75% ของพื้นที่ สภาพป่าค่อนข้างสมบูรณ์ ในพื้นที่พบ “ต้นจอง” หรือ “ต้นสำรอง” จำนวนมาก (ลูกสำรองใช้ทำขนมหรืออาหารได้) อันเป็นที่มาของชื่ออุทยานฯ ส่วน “นายอย” มาจากคำว่า “น้ำย้อย” ที่แสดงถึงความอุดมสมบูรณ์ของแหล่งต้นน้ำลำธาร มีน้ำไหลย้อยลงมาตามเพิงผาซึ่งอยู่ใกล้น้ำตก                                           

หาดทราย และสายลม (อุ๊ย!!ไม่ใช่) และสายน้ำตกห้วยหลวง

สายน้ำไหลหลั่งรินจากหน้าเป็นม่านน้ำบาง ๆ ที่งดงาม

ความแปลกประหลาดที่ลงตัว ใครจะคิดว่าน้ำตกก็มีหาดทรายกับเขาด้วย

น้ำตกปะโอนละออ น้ำตกจุ๋มจิ๋มที่ความสวยงามไม่จุ๋มจิ๋มอย่างชื่อ

ที่น้ำตกปะโอนละออก็มีหาดทรายแต่มีขนาดเล็กกว่าที่น้ำตกห้วยหลวง

ธรรมชาติอันร่มรื่นท่ามกลางป่าเขาลำเนาไพร

สายน้ำไหลผ่าน วนเวียนอยู่หลายปีจนกลายเป็นแอ่งน้ำน้อยใหญ่

     ครั้งหนึ่ง ณ น้ำตกแห่งนี้มีเรื่องราวเล่าขานสืบต่อกันมาว่า “นายเตว”กับพวก 2 – 3 คนได้เข้ามาตีผึ้งที่ผาน้ำตกแห่งนี้ (หากคุณมีโอกาสมาท่องเที่ยวยังน้ำตกห้วยหลวง เราแนะนำว่าลองแหงนหน้ามองผาน้ำตกขึ้นมาจากบริเวณหาดทรายจะเห็นว่ามีรังต่อ แตนและรังผึ้งปรากฏให้เห็นอยู่บ้างในบริเวณผาหลังน้ำตก) โดยออกอุบายนำเถาวัลย์มาฟั่นเป็นเชือกหย่อนลงไปเบื้องล่างของน้ำตก นายเตวอาสาโรยตัวลงไปเพื่อตีผึ้งซึ่งมีรังผึ้งเกาะติดอยู่กับหน้าผาหลายร้อยรังโดยมิได้บอกกล่าวเจ้าที่เจ้าทาง ในระหว่างที่นายเตวกำลังตีผึ้งอยู่นั้นได้เกิดอาเพศขึ้น เพื่อนที่อยู่ด้านบนมองเห็นเถาวัลย์เป็นงูขนาดยักษ์เลื้อยพันขึ้นมา ด้วยความตกใจกลัวจึงใช้มีดตัดฟันลงไปตรงเถาวัลย์ขาดสะบั้นทำให้ร่างของนายเตวที่ห้อยโหนอยู่นั้นร่วงหล่นลงสู่เบื้องล่างของน้ำตกเสียชีวิต ยังผลให้น้ำตกแห่งนี้ได้ชื่อเรียกในเวลาต่อมาว่า “น้ำตกบักเตว” กาลต่อมาได้มีการประกาศจัดตั้ง “อุทยานแห่งชาติภูจอง – นายอย” ขึ้นในปี พ.ศ. 2530 ทำให้มีนักท่องเที่ยวเดินทางเข้ามาท่องเที่ยวน้ำตกและมักจะเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิตจากการลงเล่นบริเวณน้ำตกแห่งนี้ จนกระทั่งมีญาติของผู้เสียชีวิตมาเล่าว่า ผู้เสียชีวิตได้มาเข้าฝันแล้วบอกว่า นายเตวไม่ต้องการให้ใครมาเรียกชื่อน้ำตกแห่งนี้ว่า “น้ำตกบักเตว” เนื่องจากเป็นคำไม่สุภาพและได้ให้เปลี่ยนชื่อน้ำตกแห่งนี้เสียใหม่ ในที่สุดเมื่อปี พ.ศ. 2535 จึงได้มีการเปลี่ยนชื่อ “น้ำตกบักเตว” เป็น “น้ำตกห้วยหลวง” ตามชื่อของลำห้วยซึ่งไหลพาดผ่านน้ำตกแห่งนี้